Ek was weer op vliegtuie. Moenie verder vra nie.
Die Almagtige Bob
Die Sunday Times, Suid-Afrika se voorste Engelse sondagblad berig vandag dat Mnr. Bob Mugabe, die despoot van Zimbabwe en vriend van die Afrikaanse Nasionale Kongres, nou inflasie verban het. Dit is 'n logiese stap aangesien inflasie verantwoordelik is vir baie pyn en lyding in ons buurland.
Inflasie is so erg, dat die regering drie nulle moes afkap van die geld-eenheid, die Zim dollar. Mense was moeg om kruiwaens aan te stoot na die naaste supermark net om 'n brood te gaan koop.
Blykbaar is die eenvoudigste goed nou so duur, dat selfs tee, suiker en konfyt van meeste Zimbabwiërs se kruideniers-lysies geskrap word. Wat 'n jammerte is, want jêm, dikgesmeer op 'n sny brood en 'n beker tee is koningskos.
Uit die Brein van Jacob Olsen (U.D.B.V.J.O.) voorspel dat, vir sy volgende truuk, Die Almagtige Bob Zimbabwe heeltemal gaan laat verdwyn.
20070211
20070128
Lui telefoon, lui lui!
Die geloei van 'n selfoon moet altyd beantwoord word. Hoeveel keer het jy al iemand gebel wat in 'n fluisterstem antwoord: 'Ek kan nie nou praat nie, ek's in 'n vergadering/besig om te trou/in 'n restaurant/by die haarkapper'?
Weet mense nie van stempos nie?
Telefoon-bemarkers buit hierdie swakheid in ons uit. Hulle weet jy sal antwoord. En hulle weet meeste van ons is te ordentlik om net die foon weer in hulle ore neer te smyt. So wanneer hulle begin met hulle storie, kan hulle jou lekker in hulle valstrikke inlei. Soos 'n lammertjie ter slagting.
In Julie vanjaar bring die regering sekere veranderinge aan in die wette wat die krediet-industrie reguleer. Dit beteken groot maatskappye het nog net 'n stuk of ses maande om soveel rente as moontlik uit jou te druk. So jou foon gaan lui asof daar geen môre is nie.
Tydig en ontydig sal jy die opgewekte stem van 'n bemarker hoor wat 'namens' 'n bank, kleinhandelaar of ander korporasie bel. Nie om net hello te sê nie. Nie omdat hulle geïnspireerd, betrokke en gemotiveerd is nie - nee, omdat hulle nog net ses maande het om soveel as moontlik van jou geldjies in hulle skatkisse in te laat sypel.
Dus, as die vriend van die man in die straat, bied Uit die Brein van Jacob Olsen (U.D.B.V.J.O.) 'n gemeenskapsdiens aan vandag deur drie metodes om telefoonbemarkers op hulle neuse te laat kyk sonder om jou Calvinistiese beginsels te verkrag:
Die Gewillige Koper - variasie 1
Sodra die bemarker begin met sy teks laat jy hom loop tot hy by die ding uitkom wat hy verkoop. Jy het hierdie stukkie inligting nodig om terug te slaan.
Dan maak jy asof jy nie jou geluk kan glo dat die kêrel gebel het nie. Jy sê: 'My wêreld, Neef, jy bel asof jy gestuur is. Ek sit nou net hier en dink hoe graag ek die nuwe XXX-kredietkaart van YYY Bank wil hê. Laat ek net 'n pen en papier gryp want ek wil alles neerskryf wat jy sê."
Die arme vent kan natuurlik dan nie sy geluk glo nie. Die hele dag word hy aangesê om te boggerof en hier is iemand wat bly is om sy blye boodskap van die krediet-hemel te hoor. Hy wag dat jy papier en pen bymekaarskraap. En dis hier waar jy terugslaan. Jy laat hom wag. En wag. En wag en wag en wag en wag.
Om die waarheid te sê, jy kan 'n interessante eksperiment van stapel stuur waar jy kyk watse bank se bellers die lankste sal vasbyt.
So doen jy natuurlik jou medemens 'n groot guns want hoe langer jy die beller uit aksie hou, hoe minder kan hy iemand anders pla. As ons almal ons deel doen, kan ons moontlik die ganse telefoon-bemarkingsbedryf vernietig.
Die Gewillige Koper - variasie 2
Hier volg jy dieselfde paadjie, met een verskil. Wanneer jy hom vertel hoe graag jy sy kredietkaart wil hê, dan vra jy of jy hóm kan terugbel op 'n ietwat meer geleë tyd. Dring aan om sy selfoon-nommer te kry.
Dis gewoonlik die laaste sien van die blik-kantien.
Die Brixton Moord-en-Roof Metode
As jy jou lag kan hou, kan jy hierdie kêrel se voorbeeld volg.
Het jy ander gunsteling metodes om telefoon-bemarkers af te skrik? Deel dit met ander lesers deur dit aan te stuur na mr.jacob.olsen@gmail.com.
Ex unitate vires. Saam kan ons die luise 'n les leer.
Weet mense nie van stempos nie?
Telefoon-bemarkers buit hierdie swakheid in ons uit. Hulle weet jy sal antwoord. En hulle weet meeste van ons is te ordentlik om net die foon weer in hulle ore neer te smyt. So wanneer hulle begin met hulle storie, kan hulle jou lekker in hulle valstrikke inlei. Soos 'n lammertjie ter slagting.
In Julie vanjaar bring die regering sekere veranderinge aan in die wette wat die krediet-industrie reguleer. Dit beteken groot maatskappye het nog net 'n stuk of ses maande om soveel rente as moontlik uit jou te druk. So jou foon gaan lui asof daar geen môre is nie.
Tydig en ontydig sal jy die opgewekte stem van 'n bemarker hoor wat 'namens' 'n bank, kleinhandelaar of ander korporasie bel. Nie om net hello te sê nie. Nie omdat hulle geïnspireerd, betrokke en gemotiveerd is nie - nee, omdat hulle nog net ses maande het om soveel as moontlik van jou geldjies in hulle skatkisse in te laat sypel.
Dus, as die vriend van die man in die straat, bied Uit die Brein van Jacob Olsen (U.D.B.V.J.O.) 'n gemeenskapsdiens aan vandag deur drie metodes om telefoonbemarkers op hulle neuse te laat kyk sonder om jou Calvinistiese beginsels te verkrag:
Die Gewillige Koper - variasie 1
Sodra die bemarker begin met sy teks laat jy hom loop tot hy by die ding uitkom wat hy verkoop. Jy het hierdie stukkie inligting nodig om terug te slaan.
Dan maak jy asof jy nie jou geluk kan glo dat die kêrel gebel het nie. Jy sê: 'My wêreld, Neef, jy bel asof jy gestuur is. Ek sit nou net hier en dink hoe graag ek die nuwe XXX-kredietkaart van YYY Bank wil hê. Laat ek net 'n pen en papier gryp want ek wil alles neerskryf wat jy sê."
Die arme vent kan natuurlik dan nie sy geluk glo nie. Die hele dag word hy aangesê om te boggerof en hier is iemand wat bly is om sy blye boodskap van die krediet-hemel te hoor. Hy wag dat jy papier en pen bymekaarskraap. En dis hier waar jy terugslaan. Jy laat hom wag. En wag. En wag en wag en wag en wag.
Om die waarheid te sê, jy kan 'n interessante eksperiment van stapel stuur waar jy kyk watse bank se bellers die lankste sal vasbyt.
So doen jy natuurlik jou medemens 'n groot guns want hoe langer jy die beller uit aksie hou, hoe minder kan hy iemand anders pla. As ons almal ons deel doen, kan ons moontlik die ganse telefoon-bemarkingsbedryf vernietig.
Die Gewillige Koper - variasie 2
Hier volg jy dieselfde paadjie, met een verskil. Wanneer jy hom vertel hoe graag jy sy kredietkaart wil hê, dan vra jy of jy hóm kan terugbel op 'n ietwat meer geleë tyd. Dring aan om sy selfoon-nommer te kry.
Dis gewoonlik die laaste sien van die blik-kantien.
Die Brixton Moord-en-Roof Metode
As jy jou lag kan hou, kan jy hierdie kêrel se voorbeeld volg.
Het jy ander gunsteling metodes om telefoon-bemarkers af te skrik? Deel dit met ander lesers deur dit aan te stuur na mr.jacob.olsen@gmail.com.
Ex unitate vires. Saam kan ons die luise 'n les leer.
20070123
Die ys in Skandinawie
Ek het 'n fantastiese masjien ontdek wat die snikhete Kaapse somers hokslaan. Hulle noem dit 'n Boeing 747. Jy klim in en 12 ure later, klim jy uit - en dis 30 grade Celcius koeler as was dit was toe jy ingeklim het.
Ja, ek was vir 'n woerts-warts in Skandinawië. Vir Swedo-Afrikaners soos myself, kom familie soms eerste - en ek moes dit bewys. So tussen die lughawens, die treine en taxi's deur is U.D.B.V.J.O. (Uit Die Brein van Jacob Olsen) dus erg afgeskeep.
My Euro-Afrikaanse gene se geheue het my herinner dat dit gewoonlik kouer is dié tyd van die jaar in Europa. Oppad terug het ek Al Gore se dokumentêre rolprent An Inconvenient Truth gekyk wat verduidelik hoe ons gaan doodbraai in die koolsuurgasse. Dis 'n jammerte dié kêrel het in 2000 so verloor, want die Republikeine se man in die Wit Huis gee duidelik nie 'n flenter om vir wat in die natuur aan die gang is nie.
Ja, al wat 'n vent is word nou aangeraai om sy koolstof-voetafdruk te bereken. Volgens slim sommetjies kan jou vliegtuigritte, jou selfoonbattery-laaier en jou kar als bydra tot jou koolstof-uitsetting.
Dis slegte nuus vir openbare figure. Hiervolgens gaan Tony Blair se vakansies in Miami minder word. Dink net, om hom, Cherie en die Blair-jongspan in Miami te kry kan dalk net die strooi-halm wees wat die groenhuisgas-kameel se rug sal breek. Selfs Prins Karel van Wallis, die troonopvolger van Groterige Brittanje se afvaardiging van 20 wat hom gaan vergesel om 'n omgewings-prys in Noord-Amerika te ontvang het ook nuusdekking ontvang.
Ek wil nie eers begin om Sy Edele, President Thabo Mbeki se koolstof-uitsetting te bereken nie, want ek dink dit sal 'n vreeslike syfer wees om te bekyk. En as die D.B.V. klaar is met Sy Edele, die voormalige hoof-sweep van die Afrikaanse Nasionale Kongres, Doktor Tony Yengeni oor sy bulslagtery kan ons begin om sy gal te werk met die hoeveelheid koolstof wat sy 4x4's uitstoot. Miskien is dit dus beter dat hy nou tegnies onder huis-arres is, want dan hoef Mevrou Yengeni nou nie elke dag Malmesbury toe te ry vir die konjugale besoeke nie.
Gelukkig het niemand nog iets gesê van U.D.B.V.J.O. se koolstof-uitsetting nie. Terwyl roem my ontwyk, sal ek nog lekker lank die Euro in Euro-Afrikaner wees.
Ja, ek was vir 'n woerts-warts in Skandinawië. Vir Swedo-Afrikaners soos myself, kom familie soms eerste - en ek moes dit bewys. So tussen die lughawens, die treine en taxi's deur is U.D.B.V.J.O. (Uit Die Brein van Jacob Olsen) dus erg afgeskeep.
My Euro-Afrikaanse gene se geheue het my herinner dat dit gewoonlik kouer is dié tyd van die jaar in Europa. Oppad terug het ek Al Gore se dokumentêre rolprent An Inconvenient Truth gekyk wat verduidelik hoe ons gaan doodbraai in die koolsuurgasse. Dis 'n jammerte dié kêrel het in 2000 so verloor, want die Republikeine se man in die Wit Huis gee duidelik nie 'n flenter om vir wat in die natuur aan die gang is nie.
Ja, al wat 'n vent is word nou aangeraai om sy koolstof-voetafdruk te bereken. Volgens slim sommetjies kan jou vliegtuigritte, jou selfoonbattery-laaier en jou kar als bydra tot jou koolstof-uitsetting.
Dis slegte nuus vir openbare figure. Hiervolgens gaan Tony Blair se vakansies in Miami minder word. Dink net, om hom, Cherie en die Blair-jongspan in Miami te kry kan dalk net die strooi-halm wees wat die groenhuisgas-kameel se rug sal breek. Selfs Prins Karel van Wallis, die troonopvolger van Groterige Brittanje se afvaardiging van 20 wat hom gaan vergesel om 'n omgewings-prys in Noord-Amerika te ontvang het ook nuusdekking ontvang.
Ek wil nie eers begin om Sy Edele, President Thabo Mbeki se koolstof-uitsetting te bereken nie, want ek dink dit sal 'n vreeslike syfer wees om te bekyk. En as die D.B.V. klaar is met Sy Edele, die voormalige hoof-sweep van die Afrikaanse Nasionale Kongres, Doktor Tony Yengeni oor sy bulslagtery kan ons begin om sy gal te werk met die hoeveelheid koolstof wat sy 4x4's uitstoot. Miskien is dit dus beter dat hy nou tegnies onder huis-arres is, want dan hoef Mevrou Yengeni nou nie elke dag Malmesbury toe te ry vir die konjugale besoeke nie.
Gelukkig het niemand nog iets gesê van U.D.B.V.J.O. se koolstof-uitsetting nie. Terwyl roem my ontwyk, sal ek nog lekker lank die Euro in Euro-Afrikaner wees.
20070106
U.D.B.V.J.O. meta-nuus #01
Meta-nuus is soos masturbasie. Dit gaan alles oor jouself, maar uiteindelik gee net jy om.
Ek het 'n paar lesers gekry wat my gevra het hoe gereeld ek hier gaan skryf. Die antwoord is een maal per week. Gewoonlik, teen Sondag, behoort jy 'n nuwe vruggie uit my brein hier te siene kry.
Tweedens, ek het dit nou makliker gemaak om in te teken op U.D.B.V.J.O. Kliek op hierdie RSS-ikoon ding op die regterkant en jy sal weggeblits word, gratis en veniet, na die wêreld van Feedburner.com toe. Maak nie saak watse leser jy gebruik om jou gunsteling blogs en aanlyn-koerante te lees nie, hierdie slim-Feedburner lyn sal werk in jou leser.
En as jy nou nog nie weet van RSS en Atom en die klas van ding nie, behoort jy nou wakker te word, Rip.
Die Britse Uitsaaikorporasie het 'n lekker handige handleiding wat jou uit die donker eeue sal lei.
Sien julle môre.
Ek het 'n paar lesers gekry wat my gevra het hoe gereeld ek hier gaan skryf. Die antwoord is een maal per week. Gewoonlik, teen Sondag, behoort jy 'n nuwe vruggie uit my brein hier te siene kry.
Tweedens, ek het dit nou makliker gemaak om in te teken op U.D.B.V.J.O. Kliek op hierdie RSS-ikoon ding op die regterkant en jy sal weggeblits word, gratis en veniet, na die wêreld van Feedburner.com toe. Maak nie saak watse leser jy gebruik om jou gunsteling blogs en aanlyn-koerante te lees nie, hierdie slim-Feedburner lyn sal werk in jou leser.
En as jy nou nog nie weet van RSS en Atom en die klas van ding nie, behoort jy nou wakker te word, Rip.
Die Britse Uitsaaikorporasie het 'n lekker handige handleiding wat jou uit die donker eeue sal lei.
Sien julle môre.
20061231
Einde van die band
Die video-kameraman het senuweeagtig in die vertrek rondgestaan. Die plek gee hom die horries.
Hy wens hy kon meer trou-videos doen, soos sy vriend Tariq van die filmskool.
Die paar minute voor die res inkom, het hy bietjie kans om sy skote te beplan. Soos sy gewoonte is, oorweeg hy eerstens die belangrikheid van die storie. Waar wil die kyker wees om te snap wat aangaan? Wat is die belangrikste oomblikke? Hoe kan die lig in sy guns werk om atmosfeer te skep?
Uiteindelik voel hy tevrede met sy voorbereidings. Mouwafak, bekend as Mou aan sy vriende, neem sy werk baie ernstig op.
Mans begin nou in die sement-vertrek inkom. Meeste van hulle het ski-maskers op - wat Mou se werk moeiliker maak. As ‘n film-maker wil hy die storie vertel deur van die emosie op die gesig gebruik te maak.
Die enigste een wat nie ‘n masker op het nie, is die ou man in die swart jas. Dis koel vanmôre en Mou wonder of die jas hom moet warm hou, dat hy nie ‘n koue vang nie.
Mou begin die tonele verfilm. Deur die oog-stuk van die kamera let hy meesal die oë van die ou man op. Sulke sagte bokkie-oë, sou sy ouma gesê het.
Hy verhoed die kunstenaar in homself om ‘n nabyskoot van die oë die te neem. Dit sal te veel empatie vir die veroordeelde skep. Mou bly by opdrag. Hy moet dokumenteer. Nié interpreteer nie.
Die ou man prewel ‘n paar stellings terwyl ‘n dik tou oor sy nek gegooi word.
Mou hou die kamera stil, vang die storie vas, gefokus op die bokkie-oë van die diktator aan wie se hand soveel hulle Maker gaan ontmoet het.
Uit die hoek van sy oog, sien Mou skielik iets flits wat hom ontstem. ‘n Rooi kasset-simbool met ‘n streep deur.
Toe die valdeur oopmaak en Saddam se nek breek, het die band reeds gestop.
Hy wens hy kon meer trou-videos doen, soos sy vriend Tariq van die filmskool.
Die paar minute voor die res inkom, het hy bietjie kans om sy skote te beplan. Soos sy gewoonte is, oorweeg hy eerstens die belangrikheid van die storie. Waar wil die kyker wees om te snap wat aangaan? Wat is die belangrikste oomblikke? Hoe kan die lig in sy guns werk om atmosfeer te skep?
Uiteindelik voel hy tevrede met sy voorbereidings. Mouwafak, bekend as Mou aan sy vriende, neem sy werk baie ernstig op.
Mans begin nou in die sement-vertrek inkom. Meeste van hulle het ski-maskers op - wat Mou se werk moeiliker maak. As ‘n film-maker wil hy die storie vertel deur van die emosie op die gesig gebruik te maak.
Die enigste een wat nie ‘n masker op het nie, is die ou man in die swart jas. Dis koel vanmôre en Mou wonder of die jas hom moet warm hou, dat hy nie ‘n koue vang nie.
Mou begin die tonele verfilm. Deur die oog-stuk van die kamera let hy meesal die oë van die ou man op. Sulke sagte bokkie-oë, sou sy ouma gesê het.
Hy verhoed die kunstenaar in homself om ‘n nabyskoot van die oë die te neem. Dit sal te veel empatie vir die veroordeelde skep. Mou bly by opdrag. Hy moet dokumenteer. Nié interpreteer nie.
Die ou man prewel ‘n paar stellings terwyl ‘n dik tou oor sy nek gegooi word.
Mou hou die kamera stil, vang die storie vas, gefokus op die bokkie-oë van die diktator aan wie se hand soveel hulle Maker gaan ontmoet het.
Uit die hoek van sy oog, sien Mou skielik iets flits wat hom ontstem. ‘n Rooi kasset-simbool met ‘n streep deur.
Toe die valdeur oopmaak en Saddam se nek breek, het die band reeds gestop.
Saddam had geen opinie oor SA
Saddam Hoessein, oudpresident van Irak, het gister, kort voor ligdag, die tydige met die ewige verwissel vanweë ‘n ernstige besering aan die nek.
Dit blyk die oorledene het verstrengel geraak aan ‘n dik tou nadat ‘n valdeur onder hom oopgeval het.
Volgens ooggetuies het hy die geleentheid kort voor sy dood aangegryp om filosofies om te gaan met van die knellende kwessies in wêreld-politiek.
Hy het aangevoer dat Palestina Arabies is en dat die Nasie (Irak) sal triomfeer.
In teenstelling, het hy geen mening gewaag oor die Afrikaansheid van Orania nie. Dit is ook opvallend dat mnr. Hoessein geen voorspellings gewaag het rakende die opkomende ANC-presidentsverkiesing middel volgende jaar nie.
Saddam word oorleef deur 'n land in puin.
Dit blyk die oorledene het verstrengel geraak aan ‘n dik tou nadat ‘n valdeur onder hom oopgeval het.
Volgens ooggetuies het hy die geleentheid kort voor sy dood aangegryp om filosofies om te gaan met van die knellende kwessies in wêreld-politiek.
Hy het aangevoer dat Palestina Arabies is en dat die Nasie (Irak) sal triomfeer.
In teenstelling, het hy geen mening gewaag oor die Afrikaansheid van Orania nie. Dit is ook opvallend dat mnr. Hoessein geen voorspellings gewaag het rakende die opkomende ANC-presidentsverkiesing middel volgende jaar nie.
Saddam word oorleef deur 'n land in puin.
20061227
Die Kou-aksie van Graeme Smith
U.D.B.V.J.O. (Uit die Brein van Jacob Olsen) kan vandag eksklusief onthul dat die ware rede hoekom Proteas-kaptein, Graeme Smith, so sukkel met die kolf, sy vieslike kou-aksie is.
Dis nie sy selfvertroue nie. Mens herinner jou maar net aan daardie lewensversekering reklame-flits waarin Smith ons vertel het dat mense gesê het hy is te jonk. Die advertensie het nie onthul of die mense reg was of nie, want dit was maar net toe hy die kaptein geword het, maar enigiemand wat so voor die kameras kon praat sal nooit sukkel met selfvertroue nie.
Dis ook nie die Minki-vormige gat in die beleërde Ou Beer se hart nie.
Dis die gekou.
Terwyl die rooibal salig kan rus in die wete dat Smith se wilgerlat nie oor sy sagte leerboudjies sal vee nie, leef elke Beechie in die kaptein se broeksak in vrees en bewing.
In die meer obskure annale van die antropologie, is verskeie kougom-aksies opgeteken.
Daar is die standaard Op-En-Af, waar die kouer se kake in elegante en ritmiese bewegings kou.
Die Roller, ‘n meer ingewikkelde metode waar die gompie gedurig platgekou word en dan deur die tong rondgerol word om ‘n perfekte sfeer te vorm.
Mens sien ook die Borrelblaser, maar om eerlik te wees, meeste volwasse kouers skud die metode af iewers gedurende puberteit.
En dan is daar die gevreesde Koei. Net die mees ervare kougom-kouers kan die Koei inspan om die geur uit hulle gomme te trek. Met dié metode kan die kouer ‘n amper bo-menslike en ja, boviaanse laterale aksie met die kake uitvoer. Die resultaat is meer geur vir die kouer, maar omstanders kan soms natreën.
Dis raar om kouers te sien wat die Op-En-Af en die Koei kan kombineer. Een uit ‘n miljoen, miskien. Maar om ‘n kouer te sien wat sewe ure ‘n dag op internasionale televisie dit kan regkry, is regtig ‘n besondere verskynsel. Miskien is juis so statistiese onmoontlikheid waaraan die Ou Sjinese orakel gedink het - toe hy die vloek ‘Mag jy in interessante tye leef’ uitgespreek het.
Die probleem is nie net vir die kykers nie. ‘n Breinspesialis van Kaapstad, wat om professionele redes nie sy naam genoem wil hê nie, het aan U.D.B.V.J.O. gesê dat soveel van Smith se breinkrag ingespan word in die taak om met die gompies klaar te speel, dat sy kolf-vermoë agter in die ry moet gaan staan.
‘n Bron wat 'n oor aan die keurkomitee-vergadersaal se loergat het, het ‘n voëltjie hoor fluit dat die gomme al deur die komitee bespreek is, maar dat Smith maar self moet besluit of hy tegelykertyd kan kou, kapteinwees en kolf.
Die volk wag in spanning.
Dis nie sy selfvertroue nie. Mens herinner jou maar net aan daardie lewensversekering reklame-flits waarin Smith ons vertel het dat mense gesê het hy is te jonk. Die advertensie het nie onthul of die mense reg was of nie, want dit was maar net toe hy die kaptein geword het, maar enigiemand wat so voor die kameras kon praat sal nooit sukkel met selfvertroue nie.
Dis ook nie die Minki-vormige gat in die beleërde Ou Beer se hart nie.
Dis die gekou.
Terwyl die rooibal salig kan rus in die wete dat Smith se wilgerlat nie oor sy sagte leerboudjies sal vee nie, leef elke Beechie in die kaptein se broeksak in vrees en bewing.
In die meer obskure annale van die antropologie, is verskeie kougom-aksies opgeteken.
Daar is die standaard Op-En-Af, waar die kouer se kake in elegante en ritmiese bewegings kou.
Die Roller, ‘n meer ingewikkelde metode waar die gompie gedurig platgekou word en dan deur die tong rondgerol word om ‘n perfekte sfeer te vorm.
Mens sien ook die Borrelblaser, maar om eerlik te wees, meeste volwasse kouers skud die metode af iewers gedurende puberteit.
En dan is daar die gevreesde Koei. Net die mees ervare kougom-kouers kan die Koei inspan om die geur uit hulle gomme te trek. Met dié metode kan die kouer ‘n amper bo-menslike en ja, boviaanse laterale aksie met die kake uitvoer. Die resultaat is meer geur vir die kouer, maar omstanders kan soms natreën.
Dis raar om kouers te sien wat die Op-En-Af en die Koei kan kombineer. Een uit ‘n miljoen, miskien. Maar om ‘n kouer te sien wat sewe ure ‘n dag op internasionale televisie dit kan regkry, is regtig ‘n besondere verskynsel. Miskien is juis so statistiese onmoontlikheid waaraan die Ou Sjinese orakel gedink het - toe hy die vloek ‘Mag jy in interessante tye leef’ uitgespreek het.
Die probleem is nie net vir die kykers nie. ‘n Breinspesialis van Kaapstad, wat om professionele redes nie sy naam genoem wil hê nie, het aan U.D.B.V.J.O. gesê dat soveel van Smith se breinkrag ingespan word in die taak om met die gompies klaar te speel, dat sy kolf-vermoë agter in die ry moet gaan staan.
‘n Bron wat 'n oor aan die keurkomitee-vergadersaal se loergat het, het ‘n voëltjie hoor fluit dat die gomme al deur die komitee bespreek is, maar dat Smith maar self moet besluit of hy tegelykertyd kan kou, kapteinwees en kolf.
Die volk wag in spanning.
Nuwe! Verbeterde! Varkpos
Op die Afro-Belgiese blog, Afrikaans.be, kan mens ‘n lys van humoristiese Afrikaanse komperterme bekyk. Ek nog nooit regtig vatkry aan meeste Afrikaanse tegno-neologismes nie.
Soos webwerf. Sies. Of aandrywer vir drive. Poef.
Die één Afrikaanse rekenaarterm wat die ding beter beskryf as sy Engelse eweknie is ‘varkpos’, vir spam. Niemand hou daarvan om dit te kry nie en ek dink ook nie diegene wat dit oor hulle harte kan kry om dit te skryf, hou van hoe hulle voel as hulle in die bed klim na ‘n werksdag en dan hulle kombersies optrek na hulle kennebakkies toe nie.
Varkpos is ‘n goeie woord.
Gepraat van varkpos skryf. Dit smaak my dis nie kinderspeletjies nie. Jy moet lang ure werk en sommer regdeur Krismis ook. Selfs al het die kersgety gekom en gegaan, kreun my ou eposbussie soos ‘n Toyota Hi-Ace op ‘n Vrydagmiddag. Volgelaai met penis-verlengings biljette, ‘egte’ Rolex-advertensies en die pleitstemme in die 419-briewe.
Die dan dat dit vir my lyk asof die gehalte van die varkpos begin daal. Van die goed wat in my eposbus lê, het nie eers wat die reklame-mense ‘n ‘call-to-action’ in nie. Geen ding wat jy op kan kliek nie om nou te laat weet jy stel belang om een of ander Vietnamese pil te probeer wat jou in ‘n hings gaan verander nie.
Hoe frustrerend is dit? Jy kry hope pos wat jy nie wil hê nie én jy kan niks daarmee doen nie. Nou moet ek net vinnig byvoeg dat ek nie regtig ‘n pil nodig het om my proporsies te verander nie.
Dus, as niks help om die stroom varkpos te keer nie, is dit seker nie te veel gevra dat varkposskrywers bietjie adel in hulle arbeid sal kry nie? Kom, kêrels, bors uit, maag in en sit skouers aan die wiel. Skryf beter varkpos, want dan hou julle jul joppies en die mense koop julle hingspille en plastiek Rolexxe en word doktors en professors binne twee weke. Dan is almal mos nou gelukkig.
Om te help, het ek so paar nederige voorstelle wat varkposskrywers kan help om hulle produk te verbeter:
1. Luister bietjie populêre Afrikaanse musiek. Julle sal sien dat om niksseggende refreins te gebruik soos ‘ghoemba-ja’ sal jou reg tot in die hart van die Afrikaner lei.
2. Julle 419-manne, lees bietjie die plaaslike koerante en gebruik van ons plaaslike helde wat tydelik en diskreet groot hoeveelhede geld in mens se Absa-spaarrekening sal wil stoor. Soos G. AGLIOTTI; J. SELEBI ens.
3. Skets scenarios om dronkenskap, flatulensie en rugby om te verkoop wat jy moet verkoop. Voorwaar, dis ‘n wenresep.
4. Maak stellings oor sake van nasionale belang. Soos die stand van Springbok-rugby. Of wie op die oomblik met Minki van der Westhuizen gekys is.
5. Vloek. Dis vir ons mense snaaks.
Sterkte, julle. Lekker werk. Ek hou my posbus dop.
Soos webwerf. Sies. Of aandrywer vir drive. Poef.
Die één Afrikaanse rekenaarterm wat die ding beter beskryf as sy Engelse eweknie is ‘varkpos’, vir spam. Niemand hou daarvan om dit te kry nie en ek dink ook nie diegene wat dit oor hulle harte kan kry om dit te skryf, hou van hoe hulle voel as hulle in die bed klim na ‘n werksdag en dan hulle kombersies optrek na hulle kennebakkies toe nie.
Varkpos is ‘n goeie woord.
Gepraat van varkpos skryf. Dit smaak my dis nie kinderspeletjies nie. Jy moet lang ure werk en sommer regdeur Krismis ook. Selfs al het die kersgety gekom en gegaan, kreun my ou eposbussie soos ‘n Toyota Hi-Ace op ‘n Vrydagmiddag. Volgelaai met penis-verlengings biljette, ‘egte’ Rolex-advertensies en die pleitstemme in die 419-briewe.
Die dan dat dit vir my lyk asof die gehalte van die varkpos begin daal. Van die goed wat in my eposbus lê, het nie eers wat die reklame-mense ‘n ‘call-to-action’ in nie. Geen ding wat jy op kan kliek nie om nou te laat weet jy stel belang om een of ander Vietnamese pil te probeer wat jou in ‘n hings gaan verander nie.
Hoe frustrerend is dit? Jy kry hope pos wat jy nie wil hê nie én jy kan niks daarmee doen nie. Nou moet ek net vinnig byvoeg dat ek nie regtig ‘n pil nodig het om my proporsies te verander nie.
Dus, as niks help om die stroom varkpos te keer nie, is dit seker nie te veel gevra dat varkposskrywers bietjie adel in hulle arbeid sal kry nie? Kom, kêrels, bors uit, maag in en sit skouers aan die wiel. Skryf beter varkpos, want dan hou julle jul joppies en die mense koop julle hingspille en plastiek Rolexxe en word doktors en professors binne twee weke. Dan is almal mos nou gelukkig.
Om te help, het ek so paar nederige voorstelle wat varkposskrywers kan help om hulle produk te verbeter:
1. Luister bietjie populêre Afrikaanse musiek. Julle sal sien dat om niksseggende refreins te gebruik soos ‘ghoemba-ja’ sal jou reg tot in die hart van die Afrikaner lei.
2. Julle 419-manne, lees bietjie die plaaslike koerante en gebruik van ons plaaslike helde wat tydelik en diskreet groot hoeveelhede geld in mens se Absa-spaarrekening sal wil stoor. Soos G. AGLIOTTI; J. SELEBI ens.
3. Skets scenarios om dronkenskap, flatulensie en rugby om te verkoop wat jy moet verkoop. Voorwaar, dis ‘n wenresep.
4. Maak stellings oor sake van nasionale belang. Soos die stand van Springbok-rugby. Of wie op die oomblik met Minki van der Westhuizen gekys is.
5. Vloek. Dis vir ons mense snaaks.
Sterkte, julle. Lekker werk. Ek hou my posbus dop.
20061225
Doktor Dan en die drogbeelde van 2011
Blerrie Mevrou Olsen.
Ek lê hier op my bed, natgesweet en vibreer, my maag in spasma ná haar tradisionele Sweedse Oukersete. Die smorgasbord van julskinka, ham, ingelegde varkpootjies, lutfisk en die 35 grade celcius hitte het my die tradisionele krismispens besorg.
Die ergste is die drogbeelde wat in my brein vorm tydens die krampe. Die koors wys vir my vreeslikste visies van Kersfees in 2011.
Sy Edele, President Dan Roodt van die Republiek van Dainfern, ‘n kanton net noord van Fourways, Egoli, het pas gefaal om ‘n staatsgreep uit te voer op sy buurland, Suid-Afrika. Dít, ten spyte van die feit dat Dainfern oor die mees gesofistikeerde weermag op die kontinent beskik.
Knus tussen die silwerpyp wat Johannesburg se riool weglei na die noorde en die stof-, son-, en sinklandskap van Diepsloot, lê die manjifieke Dainfern. Dit is hier waar Doktor Dan hom etlike jare gelede gevestig het - as mens die adresse op al sy ywerige skrywes na die briewe-kolomme van elke denkbare koerant kon glo.
Dan Roodt. Vir ewig vasgevang in die swart-en-wit beeld van die Franse intellektueel wat nadenkend teen ‘n boekrak leun - ‘n bos grys hare woes gekam oor sy blas voorkop, met ‘n besondere voorliefde vir Fedora hoede en die beste Europese snyerspakke.
Sproeiers hou die gholfbaan en tuine, wat tussendeur ‘n duisend of so kasarms kronkel, groen. Dié paleise, wat dit laat lyk asof die Toskaanse god van argitektuur sy middagete oor die gholfbaan verloor het, vorm die pragbuurt wat in my droom onafhanklikheid verkry het ná President Roodt besef het dat die Afrikaners nooit hulle Gatstamp Treffers en Outoppie-Sokkie CDs gaan afskakel en bier oor die braaivleisvuur gooi om te luister na sy stem wat uit die woestyn roep nie. In stede om hom te bekamp vir ‘n boerestaat, het hy sy energie agter ‘n dollarstaat ingegooi. En so is Die Republiek van Dainfern gebore, waar almal 'n paspoort kan kry, solank jy hom kan bekostig.
Die rede vir die mislukte poging: toe hy die staatsgreep aankondig op sy podcast genaamd ‘Die Praagvader’, was almal óf in Plett, óf in die Woolies besig om vuis te slaan oor die laaste blikkie room vir die koekstruif. Dis jammer, want sy toespraak was wonderlik. Hy het bykans elke wysgeer van die Franse revolusie klakkeloos aangehaal en sou mens daarna geluister het, sou jy gedink het hy is baie slim. Amper soos almal wat in my standerd vyf klas gedink het Chamonix de Lange slim was, omdat sy al die idiome in die Afrikaanse handboek soos ‘n papegaai kon opsê.
Boonop het die Dainfern-weermag se pantserwaens, tenks en kanonne wat opgeruk het na die Unie-gebou, vasgebrand in ‘n verkeersknoop op die hoek van William Nicol en die N1 - ‘n knoop wat al twee jaar duur. (Net mini-bus taxi bestuurders weet hoe om uit dié knoop los te wikkel - wat ‘n verleentheid vir die Dainfern-regering is aangesien hulle reeds in 2005 aangekondig het dat swart Afrikane geneties ondergeskik is aan Europeërs.)
Terwyl die maagkrampe en die koors my vir ‘n oomblik met rus laat, sien ek in die laaste drogbeelde hoe Dainfern se magte terugtrek, hulle leier verneder soos die aand, einde 2006 toe Heindrich Wyngaard in die program ‘Wat’s die Storie’ kringe om hom gehardloop het.
Vir ‘n kort oomblik voel ek jammer vir Doktor Dan en wens ek hom die vrede en welwillendheid van die Feestyd toe.
En vir jou en jou naaste ook.
Ek lê hier op my bed, natgesweet en vibreer, my maag in spasma ná haar tradisionele Sweedse Oukersete. Die smorgasbord van julskinka, ham, ingelegde varkpootjies, lutfisk en die 35 grade celcius hitte het my die tradisionele krismispens besorg.
Die ergste is die drogbeelde wat in my brein vorm tydens die krampe. Die koors wys vir my vreeslikste visies van Kersfees in 2011.
Sy Edele, President Dan Roodt van die Republiek van Dainfern, ‘n kanton net noord van Fourways, Egoli, het pas gefaal om ‘n staatsgreep uit te voer op sy buurland, Suid-Afrika. Dít, ten spyte van die feit dat Dainfern oor die mees gesofistikeerde weermag op die kontinent beskik.
Knus tussen die silwerpyp wat Johannesburg se riool weglei na die noorde en die stof-, son-, en sinklandskap van Diepsloot, lê die manjifieke Dainfern. Dit is hier waar Doktor Dan hom etlike jare gelede gevestig het - as mens die adresse op al sy ywerige skrywes na die briewe-kolomme van elke denkbare koerant kon glo.
Dan Roodt. Vir ewig vasgevang in die swart-en-wit beeld van die Franse intellektueel wat nadenkend teen ‘n boekrak leun - ‘n bos grys hare woes gekam oor sy blas voorkop, met ‘n besondere voorliefde vir Fedora hoede en die beste Europese snyerspakke.
Sproeiers hou die gholfbaan en tuine, wat tussendeur ‘n duisend of so kasarms kronkel, groen. Dié paleise, wat dit laat lyk asof die Toskaanse god van argitektuur sy middagete oor die gholfbaan verloor het, vorm die pragbuurt wat in my droom onafhanklikheid verkry het ná President Roodt besef het dat die Afrikaners nooit hulle Gatstamp Treffers en Outoppie-Sokkie CDs gaan afskakel en bier oor die braaivleisvuur gooi om te luister na sy stem wat uit die woestyn roep nie. In stede om hom te bekamp vir ‘n boerestaat, het hy sy energie agter ‘n dollarstaat ingegooi. En so is Die Republiek van Dainfern gebore, waar almal 'n paspoort kan kry, solank jy hom kan bekostig.
Die rede vir die mislukte poging: toe hy die staatsgreep aankondig op sy podcast genaamd ‘Die Praagvader’, was almal óf in Plett, óf in die Woolies besig om vuis te slaan oor die laaste blikkie room vir die koekstruif. Dis jammer, want sy toespraak was wonderlik. Hy het bykans elke wysgeer van die Franse revolusie klakkeloos aangehaal en sou mens daarna geluister het, sou jy gedink het hy is baie slim. Amper soos almal wat in my standerd vyf klas gedink het Chamonix de Lange slim was, omdat sy al die idiome in die Afrikaanse handboek soos ‘n papegaai kon opsê.
Boonop het die Dainfern-weermag se pantserwaens, tenks en kanonne wat opgeruk het na die Unie-gebou, vasgebrand in ‘n verkeersknoop op die hoek van William Nicol en die N1 - ‘n knoop wat al twee jaar duur. (Net mini-bus taxi bestuurders weet hoe om uit dié knoop los te wikkel - wat ‘n verleentheid vir die Dainfern-regering is aangesien hulle reeds in 2005 aangekondig het dat swart Afrikane geneties ondergeskik is aan Europeërs.)
Terwyl die maagkrampe en die koors my vir ‘n oomblik met rus laat, sien ek in die laaste drogbeelde hoe Dainfern se magte terugtrek, hulle leier verneder soos die aand, einde 2006 toe Heindrich Wyngaard in die program ‘Wat’s die Storie’ kringe om hom gehardloop het.
Vir ‘n kort oomblik voel ek jammer vir Doktor Dan en wens ek hom die vrede en welwillendheid van die Feestyd toe.
En vir jou en jou naaste ook.
Subscribe to:
Posts (Atom)
